အ၀တ္အစားေတြကုိ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္းထုတ္ နမူနာ ခ်ဳပ္လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ ကုိယ္ေပၚတင္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိတယ္
။ ပုံက်ရဲ႕လား၊ ၀တ္ထားရင္ ဘယ္လုိေနသလဲ စတာေတြကုိ သိဖုိ႔ fitting လုပ္ၾကတဲ့အခါ fit model ကုိ သုံးၾကတယ္။
အခုတင္ျပထားတဲ့ fit model တစ္ဦးျဖစ္သူ MEGAN ROUP ကုိ FASHIONISTA မွ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းၿပီး ေျဖၾကားထားတာေတြကုိ တည္းျဖတ္ၿပီး ေဖာ္ျပေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ Megan Roupe က fit model လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ brands ေတြမွာ Gap, DKNY, Calvin Klein dresses, Club Monaco, Kenneth Cole, AYR, Tommy Hilfiger, Jessica Simpson, Ellen Tracy dresses, Eliza J တုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ လက္ရွိ လုပ္ကုိင္ေပးေနတဲ brands ေတြနဲ႔ အ၀တ္အစားအမ်ဳိးအစားေတြမွာ Kensie dresses, Guess coats, Karl Lagerfeld coats, Kenneth Cole coats, Levi’s coats တုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ သူက အခုလုိ ေျပာျပထားပါတယ္။
က်မက အကပညာျဖင့္ ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္။ သက္ေမြးအလုပ္အျဖစ္ ကခဲ့တာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ အထိျဖစ္ပါတယ္။ က်မ ေနထုိင္တဲ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေငြေၾကး လုံလုံေလာက္ေလာက္ျဖင့္ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္တည္ေနႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ က်မ ႀကံဆလုပ္ကုိင္ခဲ့တယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ နာမည္ႀကီး အ၀တ္အစား brand တစ္ခုျဖစ္တဲ့ American Eagle ရဲ႕ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကုိ ေတြ႕တယ္။ size 6 အရြယ္ မိန္းကေလးကုိ ဂ်င္းအ၀တ္အစားေတြအတြက္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ လူေခၚေနတဲ့ ေၾကာ္ျငာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ေလွ်ာက္ၾကည့္လုိက္မယ္လုိ႔ က်မ ဆုံးျဖတ္တယ္။ က်မ အဲဒီအလုပ္ကုိ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကင္မရာေတြ မပါတဲ့ model အလုပ္ျဖစ္တဲ့ fit model အတြက္ေတာ့ က်မရဲ႕ ကုိယ္ခႏၶာက ဆီေလ်ာ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာဆုိတုိက္တြန္းၾကတယ္။ fit model အေၾကာင္းလည္း ၾကားဖူးနား၀ေလာက္ပဲ သိထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ စမ္းၾကည့္တာေပါ့လုိ႔ စိတ္ထဲ ထားလုိက္တယ္။ က်မကုိ တာ၀န္ယူ ကုိယ္စားျပဳေပမဲ့ ေအဂ်င္စီကုိ ရွာပါလုိ႔ ေျပာၾကလုိ႔ အလုပ္ ေလွ်ာက္ထားလုိက္တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ Ford Models ေအဂ်င္စီက က်မကုိ အလုပ္ေပးလုိ႔ ကန္ထရုိက္ လက္မွတ္ထုိးလုိက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္စလုပ္ရတယ္။
က်မ fit model လုပ္ေနခ်ိန္မွာ က်မ တတ္ထားတဲ့ အကပညာကုိ အေျခခံထားတဲ့ ကုိယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္း သင္တန္းကုိလည္း နယူးေယာက္မွာ ဖြင့္လွစ္လုပ္ကုိင္ပါတယ္။
fitting အလုပ္ကုိ တနလၤာေန႔ကေန ေသာၾကာေန႔အထိ လုပ္တယ္။ မြန္းတည့္ခ်ိန္ကေန ညေန ၅ နာရီအထိကုိ fitting အတြက္ အခ်ိန္နာရီေတြ ေပးတယ္. က်မကုိ ငွားေနက် brand ေတြအဖို႔ေတာ့ က်မကုိ fit အတြက္ ဘယ္ႏွနာရီ လုပ္မယ္ဆုိတာ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ပတ္တာအတြက္ အလုပ္ခ်ိန္ေတြ ဘယ္လုိရွိမလဲ မွန္းလုိ႔ ရတယ္။
fitting လုပ္ဖုိ႔ တစ္နာရီပဲ ငွားတာလည္း ရွိတယ္။ ေလးငါးနာရီအထိ ငွားတာလည္း ရွိတယ္။ ဘယ္ brand က ဘယ္ႏွနာရီ သုံးတယ္ဆုိတာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရွိတယ္။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဖက္ရွင္နဲ႔ အထည္ခ်ဳပ္တဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ က်မ လွည့္ပတ္ၿပီး လုပ္ကုိင္တယ္။ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ထားတဲ့ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ သြားဖုိ႔ ၁၅ မိနစ္၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။
အ၀တ္အစားကုိ ကုိယ္ေပၚတင္ၿပီးရင္ အေသးစိတ္ ပုိက္စိပ္တုိက္တယ္။ အတုိင္းအတာတုိင္းကုိ ၾကည့္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာတုိ႔ အခန္းထဲမွာ ရွိေနၾကတယ္။
ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာက ဗိသုကာ ဆန္တယ္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာက အင္ဂ်င္နီယာ ဆန္တယ္။
ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာက အ၀တ္အစားကုိ ဖန္တီးလုိက္တယ္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွာ တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေပးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။
က်မက ၀တ္ထားတဲ့အ၀တ္အစား ဘယ္လုိေနသလဲ ေျပာျပရတယ္။ က်ပ္လြန္းေနသလား။ ပြလြန္းေနသလား။ ေသးေနသလား။ ႀကီးေနတယ္ထင္လား။ ဘယ္လုိ႔ ခံစားမိသလဲ။
အဲဒီမွာ ဗိသုကာနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ ထိပ္တုိက္ေတြ႕တယ္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာက လုိအပ္မယ္လုိ႔ ယူဆတာေတြကုိ ျပင္တယ္။ ျဖတ္ထုတ္စရာရွိရင္ ျဖတ္တယ္။ တြယ္ခ်ိတ္ေတြနဲ႔ သီစရာရွိတာကုိ သီမယ္။ တိပ္ကပ္သင့္ရင္ ကပ္တယ္။ permanent marker pen နဲ႔ စတုိင္လ္လုိင္းေတြ ဆြဲသားတာလည္း လုပ္တယ္။ အဲဒီလုိ အ၀တ္အစားအေပၚမွာ အရာႀကီး ထင္းေနေအာင္ လုပ္ခံရတာကုိ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာက မႀကိဳက္တာ ေသခ်ာတယ္။
၀တ္ထားတာ ဘယ္လုိေနသလဲ ကိစၥၿပီးရင္ သုံးထားတဲ့ အထည္သားက ဘယ္လုိေနသလဲဆုိတာ ေျပာဆုိၾကတယ္။ ဒီဇုိင္နာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အထည္သားကုိ ဘယ္လုိ စိတ္ထဲခံစားမိသလဲဆုိတာ သိခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါကုိ က်မ ေျပာျပေပးရတယ္။ အဲဒီအခ်က္က အလြန္အမင္း အေရးႀကီးတယ္။ အေရးပါတယ္။ fit model ေတြပဲ ခံစားေျပာျပေပးႏုိင္တယ္။
ကုိယ္ေပၚမွာ ၀တ္ထားတာ ေတာ္မေတာ္၊ အံကုိက္ ျဖစ္မျဖစ္၊ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္မျဖစ္ဆုိတာေတြကုိ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာက အဓိကထားၿပီး လုပ္တယ္။ အဲဒါေတြက သူ႔အဖုိ႔ အေရးပါတဲ့ဟာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔က အထည္သား အလိပ္ကုိ ျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔ ေနာက္ဆုံးဘိတ္ ပက္တန္ကုိ ဖန္တီးေပးတယ္။ ျပည္ပႏုိင္ငံတစ္ခုခုဆီေပးပုိ႔ၿပီး အထည္ေတြ ခ်ဳပ္ခုိင္းဖုိ႔ အခ်က္အလက္ေတြ ထုတ္ေပးတယ္။ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံေတြမွာ ခ်ဳပ္တဲ့အခါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြနဲ႔ ညီညႊတ္အဆင္ေျပမယ့္ ပက္တန္ေတြကုိ ထုတ္ေပးတယ္။ ဒီေတာ့ လုိအပ္ရင္ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာရဲ႕ ပက္တန္ေတြကုိ ေျပာင္းလဲေပးတယ္။
အဲဒီမွာ ခ်ည္ကုိ ဘာအေရာင္ သုံးမယ္ဆုိတာကအစ ေဆြးေႏြး ဆုံးျဖတ္ၾကတယ္။
အေျမာက္အျမားခ်ဳပ္ဖုိ႔ အထည္ခ်ဳပ္ စက္႐ုံေတြဆီ မေရာက္ခင္ fitting ကုိ ေလးငါးႀကိမ္ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။
က်မ ကုိယ္ခႏၶာရဲ႕ အတုိင္းအတာယူဖုိ႔ လုိတဲ့ ေနရာတုိင္းရဲ႕ အတုိင္းအတာေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းဆီ က်မ သိထားတယ္။ လက္ေကာက္၀တ္က ဘယ္ေလာက္၊ ေျခက်င္း၀တ္က ဘယ္ေလာက္ စတာေတြ သိထားတယ္။ အဲဒါေတြမွာ က်မအေနျဖင့္ အရင္တုန္းက သိဖုိ႔ မလုိဘူးလုိ႔ တင္ထားတဲ ေနရာေတြရဲ႕ အတုိင္းအတာေတြကုိပါ အခုဆုိ က်မ သိေနၿပီ။
က်မကုိ ငွားေနက် ျဖစ္သူေတြကလည္း အပတ္စဥ္ က်မကုိ တုိင္းတယ္။ အေျပာင္းအလဲကုိ တစ္လက္မရဲ႕ ေလးပုံတစ္ပုံထက္ ပိုရင္ လက္မခံဘူး။
ကုိယ္အေလးခ်ိန္ တုိးတာ က်တာ မ်ားရင္ အဆင္မေျပဘူး။
က်မက အကသမား။ ၿပီးေတာ အကနဲ႔ ကုိယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္း သင္တန္းဖြင့္ၿပီး နည္းျပဆရာမ လုပ္ေနတဲ့သူ မနက္ဘက္မွာ သင္တန္းေပးတယ္။ ဒီေတာ့ အတုိင္းအတာေတြကုိ ထိန္းထားႏုိင္ပါတယ္။
မြန္းတည့္ခ်ိန္ကစလုိ႔ fitting လုပ္တယ္။ ညဘက္က် အကတင္ဆက္မယ့္ ပြဲေတြအတြက္ အစမ္းေလ့က်င့္တာ လုပ္တယ္။ ညဘက္ ကပြဲရွိရင္လည္း ကျပေျဖေဖ်ာ္တယ္။ အဲဒါေတြ လုပ္ကုိင္ေနႏုိင္ဖုိ႔ စား၀တ္ေနေရးစရိတ္ေတြအတြက္ fit model အလုပ္ကေန ၀င္ေငြရွာရတယ္။
brand ေတြမွာ အ၀တ္အစားတစ္လုိင္းအတြက္ fit model တစ္ေယာက္ပဲ ပင္တုိင္ထားတယ္။ အဲဒီ fit model အေျပာင္းအလဲလုပ္ရင္ အဲဒီ brand ရဲ႕ အ၀တ္အစားမွာ အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တယ္။ စတုိးဆုိင္မွာ ေရာင္းေနတဲ့ အ၀တ္အစားအတြက္ fit model က အဆုံးအျဖတ္ေပးတယ္။
brand က တျခားေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ကုိ ေျပာင္းသုံးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရင္ က်မ ၀မ္းနည္းတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ကာလရွည္ၾကာ အတူလက္တြဲၿပီး လုပ္ကုိင္လာေတာ့ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနၾကၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာေတြ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဒီဇုိင္နာေတြမွာ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ မရွိဘူး။ ကုမၸဏီက ခ်မွတ္ေပးတဲ့အတုိင္း လူေျပာင္းၿပီး ငွားၾကရတယ္။
သူတုိ႔ကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၾကတယ္။ ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ။
အဲဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိး က်မ ႏွစ္ႀကိမ္ ႀကံဳဖူးတယ္။
ဖက္ရွင္ထုတ္လုပ္မႈ ေလာကမွာ အေရထူဖုိ႔ လုိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကုိ ေဘးခ်ိတ္ထားဖုိ႔ လုိတယ္။
၀င္ေငြကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ႏႈန္းထားေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္နာရီကုိ ေဒၚလာ ၂၅၀ ကေန ၃၀၀ အထိ ရွိတယ္။ ဒီ fit model ေလာကထဲမွာ ႏွစ္ သုံးေလးဆယ္အထိ လုပ္ကုိင္ေနလုိ႔ရတယ္။ အခုဆုိရင္ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေတြေတာင္ ရွိေနၿပီ။ ရတဲ့၀င္ေငြရယ္ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ လုပ္ကုိင္လုိ႔ ရေနတာရယ္ေၾကာင့္ fit model သက္ေမြးအလုပ္ဟာ မက္ေမာစရာပါပဲ။
